摘要：This paper aims at comparing the definition of ‘trademark’ in three different legal systems – EU law, international law and US common law – in order to identify the discoursal, generic and textual characteristics of definition as a genre. The selected corpus of analysis is made up of three definitions from EU Regulation 2017/1001, WTO Agreement on Trade-Related aspects of Intellectual Property Rights (TRIPS) and US Lanham Act (sec.45) and of several US cases from 1926 to 2019. The theoretical framework within which the analysis is carried out is the seminal work on definition as carried out by Richard Robinson (1954) and Harris and Hutton (2007). The approach is mainly linguistic, though a historical excursus on the concept of definition is provided as a necessary introductory premise. The findings demonstrate that EU legal texts are characterised by a hybrid style (Robertson 2010) which results from the combination of common law and civil law textual features. The analysis of the definitional sections here displayed supports this point and confirms that EU term formation and definition are text-driven (Šarčević 2016). EU legal texts in their English version originate from the dynamic combination of two aspects: one connected to EU legal English – which is not common law English – and one connected to matters of terminology, syntax and general structure which has a French origin.
其他摘要：W artykule porównuje się definicje pojęcia ‘trademark’ w trzech systemach prawnych – prawie UE, prawie międzynarodowym i amerykańskim common law – w celu określenia dyskursywnych, gatunkowych i tekstowych cech definicji jako gatunku. Korpus analizowanych tekstów składa się z trzech definicji zawartych w rozporządzeniu UE 2017/1001, Porozumieniu WTO w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (TRIPS) i amerykańskiej ustawie Lanhama (par. 45) oraz w aktach kilku spraw sądowych z USA z lat 1926-2019. Ramy teoretyczne analizy zawarte są w pracach poświęconych zagadnieniu definicji autorstwa Richarda Robinsona (1954) oraz Harrisa i Huttona (2007). Niniejsza praca ma zasadniczo charakter językoznawczy, zawiera jednak także niezbędny tu wprowadzający ekskurs historyczny. Rezultaty badania wskazują, że teksty prawne UE charakteryzuje styl hybrydowy (Robertson 2010), wynikający z połączenia cech prawa common law i prawa kontynentalnego. Świadczy o tym analiza omówionych w pracy partii definiujących, która zarazem potwierdza, że kształtowanie się terminu unijnego i jego definicja mają charakter tekstowy (text-driven) (Šarčević 2016). Teksty prawne UE w wersji angielskiej powstają z dynamicznego połączenia dwóch aspektów: pierwszy wiąże się z prawnym językiem angielskim UE – który nie jest angielszczyzną common law – a drugi z problematyką terminologii, składni i struktury ogólnej.
