摘要：Purpose: Directive 2014/95/EU gave the EU Member States a certain flexibility when transposing it into national law. Each Member State could,therefore,decide to introduce regulations of varying degrees of stringency. Thus,the purpose of the article is: 1) to indicate the main differences in the implementation of the Directive and the national provisions in countries selected for the study;2) to determine and compare the range of non-financial indicators published by branches of an international corporation that operates in the selected countries,after the introduction of changes to the reports;3) to determine differences in the reporting of non-financial ratios existing between entities operating within one capital group in the EU and outside of it. Methodology/approach: Comparative analysis and content analysis were used to achieve the objectives of the article. Findings: The results suggest that countries should adopt into their national laws various items,including the definition of a large entity that is required to make nonfinancial disclosures,the need for external verification of this type of information,and the adoption of sanctions for failing to publish such information. The content analysis of individual branches’ nonfinancial reports also revealed a wide range of non-financial indicators. What is more,significant differences were found between the scope of the non-financial indicators published by the capital group and those of its subsidiaries. Originality/value: To date,little research has been done on the impact of this regulation on the practice of non-financial reporting. Our research,therefore,expands the knowledge on the subject,despite the fact it does not cover a large number of enterprises. It constitutes a new approach to non-financial disclosure analysis since the study covers non-financial reports of a capital group and its subsidiaries that operate in different countries.
其他摘要：Cel: Dyrektywa 2014/95/UE zapewniła członkom UE pewną elastyczność w transpozycji do prawa krajowego. W związku z tym każdy kraj członkowski mógł podjąć decyzję o wprowadzeniu bardziej bądź mniej rygorystycznych przepisów. Biorąc to pod uwagę celem artykułu jest: 1) wskazanie głównych różnic we wdrażaniu dyrektywy 2014/95/UE do przepisów prawa krajowego wybranych do badania krajów,2) ustalenie i porównanie zakresu wskaźników niefinansowych opublikowanych po wprowadzeniu zmian w raportach oddziałów korporacji międzynarodowej funkcjonującej w badanych krajach,3) ustalenie różnic w raportowaniu wskaźników niefinansowych między jednostkami prowadzącymi działalność na terenie UE i poza nią,ale w ramach jednej grupy kapitałowej. Metodyka/podejście: Do realizacji przyjętych w artykule celów wykorzystano analizę porównawczą oraz analizę zawartości. Wyniki: Otrzymane rezultaty wskazują na przyjęcie w prawie krajowym poszczególnych krajów różnych rozwiązań dotyczących: definiowania dużej jednostki mającej obowiązek dokonywania ujawnień niefinansowych,konieczności weryfikacji zewnętrznej tego typu informacji oraz przyjęcia sankcji za brak ich opublikowania. Analiza zawartości raportów niefinansowych poszczególnych oddziałów również wskazała na różny zakres opublikowanych wskaźników niefinansowych. Ponadto wykazano znaczące różnice między zakresem opublikowanych wskaźników niefinansowych grupy kapitałowej i jej spółek zależnych funkcjonujących w różnych krajach. Oryginalność/wartość: Do tej pory przeprowadzono niewiele badań dotyczących wpływu tej regulacji na praktykę raportowania niefinansowego. Badania przedsawione w artykule stanowią wkład w poszerzenie wiedzy na ten temat,chociaż nie obejmują dużej liczby przedsiębiorstw. Jednakże są nowym podejściem do analizy ujawnień niefinansowych ze względu na objęcie badaniem raportów niefinansowych grupy kapitałowej oraz jej jednostek zależnych funkcjonujących w różnych krajach.
