摘要：Literature is a combination of fact and fiction which is uttered in the form of alanguage. The symbol as the most fathomless literary layer of fiction has beenregarded since fore times. Meanwhile,the influence of symbolism,following Frenchliteraturc,on Iranian contemporary literature specifically on poetic works of MehdiAkhavan-Sales and Ahmad Shamlo is an undeniable fact. With regard to this fact,the present inquiry is meant to assess indiscriminately the creativity power of thesetwo poets in the realm of symbolism. This way enables us to enlighten thecontroversy among proponents of these two poets and about their places and theirlevels of poetry. This research reveals their conformity with Nima,and Frenchsymbolism,they have poetically depicted their own contemporary politicaloccurrences. Despite the frequency of personal symbols and the typc of language ontheir works (with regard to the applied formal,academic or colloquial languages)which have emphasis on special symbolic images (hyper symbolic) and ...,there arealso considerable differences between them. It should be noted;symbolization issome part of poets' strength and to evaluate it meticulously we have to ponder otherintellectual and lingual capabilities of these two poets. Therefore,with regard tothose findings we can utter speeches in favor and priority of one to another.
其他摘要：ادبیات آمیزهای از خیال و واقعیت است که در قالب زبان بیان میشود. نماد بهعنوان عمیقترین و ادبیترین لایۀ خیال از روزگاران پیشین تا به امروز مورد توجه بودهاست؛ در این میان، تأثیری که سمبولیسم ـ به پیروی از ادبیات فرانسه ـ بر ادبیات معاصر ایران و بهطور ویژه بر شعر مهدی اخوان ثالث و احمد شاملو داشتهاست، واقعیتی غیرقابلانکار است. با توجه به همین امر، جستار حاضر بر آن است تا با دیدی بیطرفانه خلاقیتهای این دو شاعر را در عرصۀ نمادپردازی بررسی کند و از این رهگذر به روشنشدن جدالی که امروزه در میان طرفداران این دو شاعر بر سر جایگاه و مقام شاعری آنها وجود دارد، کمک کند. حاصل پژوهش نشان میدهد که هردو شاعر، به پیروی از نیما و سمبولیستهای فرانسه رخدادهای سیاسی و اجتماعی عصر خویش را با زبان شعر به تصویر کشیدهاند. با وجود این، در بسامدِ نمادهای شخصی، نوع زبان استفاده شده در آثار (از نظر استفاده از زبان رسمی و فرهنگستانی یا زبان عامه)، تأکید بر تصویرهای خاصِ نمادین (اَبَرنمادها) و... تفاوتهای قابلملاحظهای باهم دارند. لازم به ذکر است که نمادپردازی بخشی از تواناییهای شاعران است و برای سنجش دقیقتر، باید دیگر خلاقیتهای ذهنی و زبانی دو شاعر بررسی شود تا بتوان از گذرگاه آن، از برتری یکی بر دیگری سخن به میان آورد.
