摘要：Analizom odabranih primjera iz toponimije sjevernodalmatinskog otočja utvrđuje se da jedan dio toponimijskog leksika ima samo toponimiji svojstveno značenje ili upotrebu, različito od značenja i upotrebe istih riječi u izvantoponimijskoj upotrebi. Temeljem nekoliko egzaktnih kriterija ta se kategorija riječi određuje kao „specifični toponimijski leksik“. Argumentiraju se i prednosti novoga metodološkog pristupa u istraživanju jadranskoga toponimijskog leksika.
