摘要：U članku se govori o povijesnom razvitku neverbalnoga koda koji se prati kroz neosviješ- tenu, poluosviještenu i osviještenu gestu. Zatim se govori o njezinu ulasku u verbalni kod koji je kronološki kasniji od neverbalnoga. Ulaskom u verbalni kod neosviještena gesta postaje zvukom (krikom), poluosviještena gesta glasom (eksklamacijom), a osviještena gesta prevodi se fonemima dotičnoga jezika i ulazi u verbalni kod kao uzvik, leksem, usporedba ili frazem. Ona uz izravno značenje dobiva i preneseno značenje te postaje simbolom koji se uči u dotičnoj kulturi kao i riječi.
