摘要：Neste artigo faise unha exposición das variantes de realización que describe a gramática do galego para a posición argumental de complemento directo nos verbos de percepción auditiva oír e escoitar. Pártese dunha caracterización global das posibles realizacións na que se inclúen datos signifi cativos relativos ás frecuencias de uso sobre a base da información recollida nun corpus de textos do galego moderno, compostos entre os anos 1800 e 2000. Logo da sistematización desta casuística de producións lingüísticas reais, preséntase unha proposta explicativa dos criterios estruturais nos que pode xustifi carse o uso preferente, ou mesmo requirido, dunha ou outra variante en cada caso. Aplícanse ao corpus de referencia tres liñas complementarias de análise fundamentadas nos seguintes aspectos: a primeira ten en conta os valores correferenciais entre o verbo de percepción e o verbo dependente no caso de o primeiro presentar un complemento directo oracional; nun segundo momento, considéranse as consecuencias gramaticais das diferenzas na conceptualización do percepto e por último aténdese á habilitación de certas marcas de caso con función desambiguadora dos argumentos implicados no esquema básico da transitividade: suxeito e complemento directo. A proposta interpretativa complétase con referencias obrigadas ás condicións sociolingüísticas que orientan o sentido evolutivo do galego ata a actualidade.
其他摘要：In this article we describe a typology of arguments in the direct object slot for the Galician auditory perception verbs oír and escoitar. We begin with an overview of possible argument types, presenting relevant data concerning frequencies in a modern Galician text corpus consisting of documents written between 1800 and 2000. Following this empirical survey of actual usage, we posit structural criteria to explain the preferred or even mandatory use of one or another type of complement in various contexts. The corpus is subjected to three complementary analytical approaches. The fi rst of these is based on coreference between the verb of perception and the verb in a direct-object complement clause. The second approach takes into account the gramatical consequences of different conceptualizations of what is perceived. Finally, we look at the use of certain case markers performing a disambiguation function with regard to the implicit transitivity structure of arguments: subject plus direct object. This interpretative proposal is enriched with pertinent references to sociolinguistic features affecting the development of the Galician language up to the present.
