摘要：O artigo trata do uso dos grafemas e para o fonema prepalatal fricativo xordo /∫/ en topónimos e apelidos galegos. Sostén que ese uso nos séculos xix e xx non é, como ás veces se cre, continuación da tradición medieval, por más que nalgúns casos coincida con ela, senón o resultado da acomodación ás normas establecidas pola reforma ortográfica do castelán en 1815. Para demostralo compara as formas escritas dos nomes de parroquias nunha fonte previa a esas reformas, o Catastro del Marqués de la Ensenada (1752-1754), e unha posterior, o Diccionario de Pascual Madoz (1845-1850).
其他摘要：This paper discusses the use of the graphemes and to represent the prepalatal voiceless fricative phoneme /∫/ in Galician place names and surnames. it argues that this nineteenth and twentieth century usage is not, as often assumed, a continuation of medieval spellings, even though in many cases the spellings match, but rather the result of adjustment to the norms of a 1815 spelling reform in Castilian. To demonstrate this, the written forms of names of Galician parishes in a source prior to the reform, the Catastro del Marqués de la Ensenada (1752-1754), and a later source, the Diccionario de Pascual Madoz (1845-1850), will be compared.
